Van de kust naar de bergen

We dragen om 10.00 uur de sleutel van het appartement over aan de eigenaar Louic en zijn zoontje. Hij is  niet zo groot ( zo was de douche ook afgesteld, dus geen verrassing) en ruikt erg naar sigaretten. Er wordt hier overigens veel meer gerookt dan in Nederland, door zowel jongeren als ouderen. We rijden via de kuststrook door een getijdengebied waar we een grote vogel zien en vragen ons af of het een kraanvogel is. Op de foto blijkt het een reiger te zijn, ook mooi maar niet zo spectaculair. Even verderop gaan we lekker naar het strand, waar we ons stokbrood opeten in de warme zon. We rijden verder oostwaarts naar Montpellier. Het is een mooie stad met mooie lichtgele gebouwen en veel ruimte en groenstroken. Er rijden geen auto's en dat maakt het heel aangenaam. Montpellier is een studentenstad met 250.000 inwoners. Na een dik uur gaan we verder naar ons nieuwe huisje dat in de bergen ligt. Onderweg zien we veel van het nationale park Hout-Languedoc. Er staan een hoop wijngaarden met elk een chateau. De bergen zijn best hoog, we stijgen tot 900 meter, en rotsachtig. Achter elke hoek een ander uitzicht. Aan het eind  van de middag komen we aan in een klein dorpje dat l 'Hom heet. Al snel komt Emilie ons op de fiets tegemoet. We blijken het huisje te hebben geboekt dat op de hoogste plek ligt met bijbehorend uitzicht over het dorpje en de bergen. Het zwembadje ligt een stukje verderop, bij haar ouders in de tuin. Buiten aan de picnictafel eten we een salade en toast met franse kaasjes en genieten van dit mooie uitzicht onder het genot van een franse gran cru. Met foto's en de drone proberen  we het vast te leggen.  Het huisje is schattig en komt uit 1740. Gelukkig is het wel gemoderniseerd.