Van de tempeliers naar de la Jasse

Vandaag rijden we naar ons einddoel toe waar het allemaal om begonnen is: de wijngaard van de la Jasse. We vertrekken uit de bergen waar de ochtendnevel nog omheen hangt. De streek Larzac herbergt een 4  tal dorpjes waar de tempeliers zich in de 12de eeuw vestigden. De tempeliers hoorden bij een ridderorde die door de paus erkend was. Ze gebruikten de opbrengsten van de landbouw en veeteelt om hun strijd in het heilige land Israel als kruisridders tegen de moslims te financieren. Ze boden de inwoners van de dorpjes bescherming. Niets nieuws onder de zon dus. In 1312 werd deze orde opgeheven door de paus en gingen  ze over naar de hospitaalridders. In de 20ste eeuw zijn de dorpjes gerestaureerd en hedentendage worden ze door een stichting in stand gehouden. Dat doen ze goed,de dorpjes zien er pittoresk middeleeuws uit. We bezoeken La Cavalerie, Sainte Eulalie de Cernon en La Couvertoirade. Ze hebben allemaal een vestingsmuur rondom. De torens op de muur zijn rond of vierkant van vorm. Even rondkijken leert ons dat de torens boven de toegangspoorten in de muur vierkant zijn. De andere zijn rond. De kerken in de dorpjes zijn veel soberder dan de imposante kathedralen uit latere tijden maar des te meer spreekt de inhoud.  Op veel deuren is een cardabelle of gouddistel geprikt, een grote bloem met doornachtige bladeren eromheen. Dat zou geluk brengen. We rijden verder naar Lac du Salagau, een stuwmeer. De rotsen eromheen zijn rood gekleurd. We genieten van het uitzicht op het meer met een picknick op een van de hamam doeken en eten een heerlijk taartje. Dan is het tijd om Domain de la Jasse even op te zoeken, als voorbereiding en voorpret voor morgenochtend. Het roept enige spanning op, dit is het einddoel ! De administratie van de la Jasse heeft intussen een paar maal gemaild om ons bezoek te bevestigen. Ze weten echt dat we komen.  Aangekomen parkeren we bij een tiental andere auto's. Er staat een groot gebouw met administratie en de fabriek. Het is grootschaliger dan ik had bedacht. Er staat ook een aanhangwagen vol rode pulp. Op een binnenplaatsje zien we de plataan staan die het etiket van hun wijn siert. Erg leuk om een eerste indruk op te doen. Op de terugweg kan ik het niet laten een paar blauwe druiven te plukken. Ze smaken heerlijk zoet, daar wil ik wel een wijntje van proeven! We eindigen bij ons nieuwe appartementje,  10 minuten verderop. De eigenaar is er niet maar na een paar maal bellen legt hij ons uit waar de sleutel ligt. Het is een leuk huisje waar we de was kunnen doen en salade eten. Een heerlijke dag die we met  veel zin in morgen afsluiten.