Atherton Tablelands

Voordat wij naar Babinda rijden gaan wij, met de auto  800 meter omhoog, naar de Atherton Tablelands. Een hoogvlakte, nou ja vlak......een Limburgs landschap kan je wel zeggen.

Vier miljoen jaar geleden spuwden de vulkanen hier hun magma uit, hun open monden zijn nu  kraters gevuld met water. Omdat de vochtige wind vanaf de kust omhoog gestuwd wordt regent het hier veel meer dan aan de kust. Er zijn hier vele watervallen die over een ondergrond van basalt  hun water uitstorten. Wij zijn er bij vier geweest, de Malanda falls de Millaa Millaa falls de Zillie Falls en de Ellinjaa falls. Geen Niagara watervallen, maar leuk genoeg om in hun nabijheid een wandeling te doen.

Ons nieuwe thuis is Babinda Quarters, is een oud maar goed onderhouden verpleeghuis waarbij af en toe een deur snel open en dicht gaat waar achter een schichtig oudje nog net met één hand haar luier omhoog houdt. Wij krijgen er een kamer welke vroeger waarschijnlijk uit drie kamertjes bestond, het geheel heeft dus twee binnen muurtjes met elk een deuropening en één deel is dan badkamer. 

Het complex heeft best wel een schattige oude uitstraling, en heel belangrijk.......een vleugel waarop Hennie mag spelen. Zodra ik onze kamer uit kwam hoorde ik het geluid van een van de nummers die ze thuis veelvuldig gespeeld had.Toen ik in de ruimte van de virtuoos bereikt had vluchtte een (volgens Hennie) bejaarde alcoholiste naar haar kamer. Een vriendelijk bedoelde “Hello” van mijn kant werd niet beantwoord. Top dag dus!