Op weg naar Sydney

Na een broodje te hebben genuttigd mogen wij weg uit de caravan, waar het een beetje naar sigaretten stonk. Volgens de beheerder het gevolg van bosbranden, maar dat ruikt volgens mij net iets prettiger (haardvuur!).

Onderweg zien wij voor het eerst de verbrande bossen, sommige bomen lijken het alsnog te overleven. Maar alle dieren die hierin de bewoners waren, kunnen dit niet overleefd hebben.

Al verder rijdend halen wij een vrachtwagen in met op het canvas “Kanzi appels”. Februari dit jaar zijn wij in noord Finland fruittelers (Jan en Ditzy) tegen gekomen die zich toegelegd hebben  op het telen van deze appels. Deze soort appels is in het eigen beheer van de telers tot en met de verkoop, dit in tegenstelling tot b.v. de “golden delicious” die door de tussenhandelaars (die niets met de teelt te maken hebben) nauwelijks rendabel meer zijn. Wij gingen er vanuit dat dit een puur Nederlands product was, maar ook tot Australië zijn deze appels al doorgedrongen.

Voor het eerst in ruim 4000km rijden komen wij in een file te staan, net voor de stad Sydney (ruim 5 miljoen inwoners). In Australië hebben ze geen rondwegen om de steden heen gelegd, maar gaan de wegen dwars door de stad heen. Wij hebben voor de komende twee dagen een appartement gehuurd in de binnenstad, maar besluiten ter plaatse er drie van te maken (omdat de Blue Mountains vanwege de branden niet te bezichtigen zijn). 

Lopend gaan wij de stad in om bij de Woolworths voor de komende dagen boodschappen te doen. Bij terugkomst in het appartement boekt Hennie op de avond van 14 januari een theaterstuk in het Sydney Opera House, waardoor wij ons verblijf hier van 2 naar uiteindelijk 4 dagen gaan verlengen.

De Meriton suites, waar wij verblijven, zijn in verhouding tot de andere verblijven waar wij in Australië geweest zijn heel ruim (huiskamer met balkon, keuken, badkamer en aparte slaapkamer), en niet veel duurder dan b.v. een kleine yurt.