Firth (zeearm) of Thames

We rijden dwars over het schiereiland Coromandel. De gravelroad gaat over de bergen die enorm divers begroeid zijn. Aan de westkust komen we aan bij de “zeearm van Thames”, een baai die melkgroen van kleur is. We volgen de kustlijn van deze zeearm en zien de Aucklandse aalscholver zijn veren drogen in het zonnetje. Even later treffen we een grote kolonie bonte scholeksters die aan de rand van het water staan en lopen, het moeten er honderden zijn. Ertussen een paar zwarte scholeksters en wat Kaspische Sterns. Aan de overkant van deze zeearm komen we langs een wetland dat vol staat met vogels en we gaan even kijken. Het blijkt het Miranda Shorebird Centre te zijn, een gebied dat door de getijdenwerking wisselend onder water staat en langzaam aangroeit. Eerst lopen we langs heel ondiep water, waar kleine krabbetjes in zitten die steeds in en uit een gaatje in de bodem bewegen. Aan het eind van het schelpenpad is er een vogelhut met informatieborden en uitzicht op een waterplas. Er is net een bus met bejaarden afgezet die hier een dagje uit zijn en luid babbelend hun ervaringen uitwisselen. Verder zijn er een paar mensen met scoops om serieus vogels te kijken. Boven het water hangen prachtige schapenwolken. Op de plas zien we de vaste bewoners van dit gebied zoals de Australische steltkluten, de kanoet, de zwartsnavelmeeuw, de witwangreiger en de zwarte scholekster. Verder zijn er grote groepen bonte scholeksters, kaspsiche sterns en de scheefsnavelplevier, die allemaal binnen Nieuw Zeeland migreren. Er zijn ook bikkels die naar Alaska vliegen om te broeden, zoals de rosse grutto, die we nu in winterkleed zien. Lopend door dit mooie gebied vliegen er steeds grote groepen vogels van de ene plas naar de andere. Een onverwacht mooie tussenstop voor we doorrijden naar Auckland Centrum, waar we op de 15de verdieping een appartementje met uitzicht op de haven en een aantal wolkenkrabbers hebben. Tijdens deze laatste dagen van het Noordereiland gaan onze gedachten en gesprekken steeds vaker over thuis. Het eind van deze geweldige reis komt in zicht en we merken dat we al die mooie indrukken en het reizen de nodige energie vragen en dat er ook een stuk verzadiging optreedt. Nog 10 dagen en dan mogen we weer genieten van onze kinderen en het Hollandse weer.