Waipoua Kauri Forest

Net voor we in slaap vallen horen we buiten het monotone gegil van een kiwi vogel. We grijpen onze kans en zoeken samen met iemand anders met onze rode zaklampen maar helaas, geen kiwi gezien vannacht. ‘s Morgens vertrekken we van dit serene plekje en rijden van de oost naar de westkust van Northland. We rijden door een heuvelachtig landschap waar krater monden in te herkennen zijn. Het doet ons denken aan de azoren alleen is de begroeiing hier nogal dor, het gebied kampt met droogte, er is sinds kerst tot nu toe slecht een dag wat regen gevallen. Verder zien we veel road kills van de oppossums ofwel buidelratten. Best een schattig knaagdier om te zien, hij is door de mens ingevoerd en wordt nu uitgeroeid. Na drie uurtjes komen we aan in het Waipoua Kauri Forest. Dit woud beslaat 2500 hectare. De Kauriboom groeit langzaam, kaarsrecht omhoog en heeft een bast die rubberachtig aanvoelt en voor epifyten niet aantrekkelijk is. We lopen van dikkerd naar dikkerd. De grootste boom, die een omtrek heeft van 14 meter en een lengte van 52 meter, is geschat 2000 jaar oud. Ik mocht hem niet omarmen want de wortels zijn ondiep en kwetsbaar,dus je mag niet te dichtbij komen. Het bos heeft nog een probleem, de dieback disease, een schimmel die de Kauriboom aantast en doodt. We moesten voor het bospad door een preventiestation om de schimmel niet verder te verspreiden. Aan het eind van de middag komen aan we bij ons nieuwe verblijf, met zwembad en uitzicht op Baylys Beach en de Tasmaanse zee. Een heerlijk plekje. In de avond rijden we naar een uitkijkpunt over het strand en de zee en zien de zon ondergaan. Wat een mooie afsluiting van deze dag.