Zoutwater krokodillen

Tijdens het ontbijt belde Trish naar een bedrijf dat  “crocodile trips” verzorgt voor een boottocht van een uur. Wij moesten de Daintree rivier weer over om er te komen.

De rivier boot heeft zonnecellen die de elektrische motoren voeden. De gids en kapitein is een ex TU student, een ingenieur die na een aantal jaar werken “achter een bureau” er klaar mee was!

Hij was samen met zijn vriendin naar Australië gekomen en hebben beiden een permanent visum gekregen.

De zoetwater krokodillen zijn ongevaarlijk, maar de zoutwater krokodillen kunnen wel over de 500kg en meer dan 5 meter lang worden. Dus vandaag gaan wij hier niet zwemmen!

Zoutwater krokodillen zijn schuchtere beestjes en kunnen meer dan 7 uur onderwater blijven, de mannetjes vechten om de vrouwtjes en zijn dan ook vaak “scar faced” doordat ze bijten er er met hun staart erop los slaan. Een vrouwtje legt in een zijstroompje haar 50 eieren en bewaakt deze, als ze uitkomen worden ze in de bek van de moeder naar de rivier gebracht. Tot ongeveer 6 jaar moeten de kleintjes oppassen voor gevaar, ook voor pappa en soortgelijke. Een zoutwater krokodil kan 80 jaar worden. Maar 1 op de 100 wordt volwassen, dit terwijl een vrouwtje pas vanaf haar 20ste vruchtbaar is.

Ze waren bijna uitgestorven, omdat er tot 1985 door de mens op hun gejaagd werd. Het herstel van de populatie verloopt traag.

Tijdens de vaartocht zien wij twee mannetjes, een in het water en een op de oever liggen.

Een kleintje (3 jaar) lag in het mangrove bos. De mangrove kan op zout water leven door hun enorme wortelstelsel, sommige soorten hebben “snorkel” wortels (gaan onder de grond en water door en komen aan het eind weer naar boven)

Van de 62 bekende mangrove soorten zijn er 31 soorten in het Daintree regenwoud te vinden.

De kapitein stopt de boot bij een boom aan de kant van de rivier en wijst omhoog naar een plek waar een amethist python ligt, alhoewel het een forse slang is duurt het even voor wij hem ook in het vizier krijgen.

Na ruim een uur brengt hij ons weer terug.

Weer terug de rivier over, rijden wij zo ver mogelijk naar het noorden. Tijdens deze tocht stopt een tegenligger abrupt zijn auto en zet hem in z’n achteruit. Nadat wij hem gepasseerd waren zagen wij de cassowary (grote loopvogel) met zijn prachtige kleuren naast de weg staan en voor de auto langs oversteken.  

De Emmagen Creek is de plek in het noorden waar de weg alleen nog voor 4 wheel drives toegankelijk is, vanwege het droge seizoen is het nu een smal beekje.Hier wandelen wij door het tropisch regenwoud naar een plek waar je kan zwemmen. Gelukkig zitten wij in het rustige seizoen, waardoor er maar een paar mensen gebruik van maken.

Na een eenvoudig avondmaal (brood en wijn) gaan wij in de algemene ruimte zitten, daar zitten ook Tris en Kev (de beheerders) en Travis (goede vriend van het stel). Tris is een kletskous, wij zijn aan het eind van de avond aardig bijgepraat in hun verleden en toekomst.