Village Tour

In de ochtend gaan wij naar een Village tour, aan de rand van de stad Rotorua ligt “the living Maori village Whakarewarewa” hier wonen nog 48 tot 55 bewoners. Wij krijgen van een Maori uit een naburig dorpje een rondleiding beginnende met een kort taallesje. Hierbij wordt duidelijk dat een Maori “woord” (tot maximaal 84 karakters) een betekenis kan hebben waarvoor meerdere zinnen in het Engels nodig zijn. De Maori hebben het op schrift stellen pas geleerd nadat de Europeanen zich in Nieuw Zeeland gingen vestigen (of te wel, de boel hier op vriendelijke manier overnamen!). Voordat zij de kunst van het schrijven geleerd hadden, was beeldhouwen de manier om historie en kennis over te brengen. Hun dorp ligt door een rivier gescheiden van de stad, en over deze rivier is een brug aangelegd waarvoor ze dankbaar zijn. Vroeger moesten de Maori al wadende door de rivier de oever bereiken. Tegenwoordig hebben de ouderen en de jeugd het dorp ingeruild voor de gerieven van de “grote” stad, maar een groot deel van de midden groep houd nog vast aan het bij elkaar wonen op een gebied waar het hete water letterlijk de grond uitspuit. En hier maken ze dan ook goed gebruik van. In de grond hebben ze grote stoof ovens gemaakt, waarbij het eten (vlees,vis,groenten,aardappelen) zonder kans op aanbraden klaar gemaakt wordt. Tevens  zijn er meerdere heet water bronnen met een minimale temperatuur van 100 graden, waarin o.a. maïskolven gekookt worden. Vanwege het mineraal houdende water (tot aan 35 soorten!) waaronder soda, hoeven geen kruiden en zout toegevoegd te worden. En (voor de Hollanders onder ons ! Het koken en stoven is gratis!!). Het werkt tevens als een hogedruk pan, het voedsel is in korte tijd gaar. Het hete water laten de Maori via afwatering kanaaltjes naar een afkoeling plateau lopen en vandaar weer via kanaaltjes naar baden (40 graden), waarin ze na een werkdag heerlijk bij kunnen komen. Volgens de gids is het mineraal houdende water ook goed tegen een aantal (huid) aandoeningen. In het dorp is een ontmoetingscentrum voor trouwerijen en begrafenissen en er staan twee kerkjes. De gids zegt dat de Maori altijd al in één schepper geloofden en dat door de missionarissen Jezus erbij is gekomen. De voorouders spelen een belangrijke rol, als je elkaar groet doe je dat door je neus en voorhoofd tegen elkaar aan te doen, zo kunnen de voorouders van beide partijen ook contact leggen met elkaar.

Het valt op dat het dorp bezaaid is met “uitlaatpijpen”, deze komen rechtstandig de grond uit en hebben de functie om de druk (en het vocht) onder de grond te verlagen. Als de dorpsbewoners dit niet doen ontstaan sinkholes (diepe gaten), dus zie je overal rokende pijpen. Deze schattige omgeving, net als de gehele stad Rotorua, is dus beneveld met zwaveldampen (hoef je je partner ook nooit de schuld te geven!!). De gids neemt ons mee naar drie geisers die naast elkaar liggen waarvan er een begonnen is om heet water, tot 30 meter hoogte, de lucht in te spuiten. Met trots verteld hij dat ook dit gebied terug gegeven is en tot het land van de Maori’s behoord. Hierna begeleid hij ons naar een theater waar een Maori familie ons een voorstelling geeft gericht op de lokale dans, de “Haka Haka”. (Hennie en ik werden uitgenodigd om mee te dansen, waardoor wij helaas geen opnames konden maken!). De “Haka Haka” is een dans waarbij alle spieren gebruikt worden, ook de oogspieren en de tong, om zich fysiek en emotioneel klaar te maken voor de strijd of de jacht en om de vijand af te schrikken.

Hierna stond een lokale lunch op het programma, waarna wij zelfstandig het geothermische gebied rondom het dorp mochten verkennen (warmwater meren en hete modder poelen).