Terug naar Victoria

Vandaag een dag vol regen en wind. Na de verrassend mooie dingen van de afgelopen dagen zijn we benieuwd wat we vandaag gaan beleven. In Nelson zien we in de wetlands vlak bij de kust een groep zwarte zwanen met jongen. Zo mooi. We rijden verder naar het zuidwesten en zien veel aangeplantte naaldbossen. Een deel is getroffen door de recente branden en is pikzwart, daarnaast gelukkig ook veel groene bossen. We rijden door naar Discovery Bay Coastal Park. Zoals de naam zegt een kuststrook. Eerst zien we mount Richmond, een dode vulkaan die nu bebost is en toegankelijk is door een gele gravelweg. Bij de kust aangekomen zien we een koffie tentje, die hier niet ruim gezaaid zijn, en kunnen we genieten we van het uitzicht over de baai. Er zitten groepen grote kuifsterns op het strand. Hebben we al verteld hoe vriendelijk de meeste mensen hier zijn? Er is een mogelijkheid om binnen en buiten te zitten, binnen is het vol dus we zoeken buiten een plekje. Al snel daarna komt een dame naar ons toe die binnen een plekje had en ze zegt dat ze wegggaan en haar man de plek voor ons bezet houdt. Heel fijn op de meest koude dag in Australië tot nu toe. Vlakbij ligt het petrified forest. Dit zijn geen versteende bomen maar kolommen kalksteen. Ze zijn ontstaan door water dat zich in een ondiepe zandvlakte verzamelt en naar beneden sijpelt. Hierdoor verhardt het mineraal aan de buitenkant en vormt pijpen. Door het water dat naar beneden kolkt verdwijnt de zachtere binnenkant langzaam. Door erosie verdwijnt de buitenkant en worden de pijpen zichtbaar. De pijpen kunnen 20 meter lang worden. Een spectaculair gezicht. De kalksteen en aan de kust het zwarte basalt wat vulkanisme verraadt, doet ons aan Fuerte Ventura denken. Voor het eerst in Australie zien we windmolens staan, midden in dit National Park. Verder rijdend komen we in de staat Victoria waar de tijd een half uur later is dan in South Australia. We worden heel warm verwelkomd in het Victoria house in Portland. Portland is in 1834 gesticht en is de eerste stad waar Europeanen zich hebben gevestigd. Dit guesthouse bestaat 170 jaar en is een geweldig mooi oud huis dat victoriaans is ingericht. Er is een piano en de port staat klaar, ik voel me snel thuis. ’s Avonds rijden we naar de Nelson vuurtoren, het begint te schemeren en we zien 5 wallabees en later een groep kangoeroes in het veld. We zijn dus echt in Australië.