Kangoeroes, de riviermonding en Kalbarri National Park

Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen. Als ik de gordijnen opendoe zie ik meerdere kangoeroes op het grasveldje tegenover ons onderkomen. Ze zijn relaxed aan het ontbijten, de ouderen met gras en een jonkie (joey) drinkt bij de moeder. Ik kan een foto en filmshoot met ze doen. Er lijkt een afstand van een paar meter te zijn die ik moet aanhouden om ze niet te verstoren. Er is een mannetje dat mij goed in de gaten houdt en ik hem. Ik kan niet kickboksen. Er lijken 2 vrouwtjes met beiden 2 jongen te zijn. Later lees ik dat deze westelijke grijze reuzenkangoeroe in groepen van maximaal 15 dieren leven waarbij alleen het dominante mannetje zich voortplant. Ze komen ten zuiden van Shark Bay voor, precies waar we nu zijn. Er zijn in Australië meer kangoeroes dan mensen, 40 miljoen tegenover 26 miljoen, en de meeste Australiërs zijn trots op ze. Sommigen vinden het een plaag worden, vooral de boeren, omdat ze het gras voor het vee opeten. Wij vinden ze vooralsnog grappige en bijzondere dieren. We maken een wandeling langs de monding van de Murchison River, een scala aan kleuren straalt ons tegemoet onder de zon. Hier kunnen we buiten lopen wat ons goed doet. Geen last van brandende hitte of (te veel) vliegen. Ook de drone doet zijn werk. Aan de oever staan twee mannen de vissen, die ze net met een speer gevangen hebben, schoon te maken. Het zijn flinke exemplaren, van zo'n 70 cm groot en hij noemt ze sweetlip fish, het lijkt ook of de lippen zijn opgespoten. Dan gaan we iets verderop naar een uitkijkpunt waar je de Murchison River kunt zien uitmonden in de Indische Oceaan. Het is rustgevend om daar even te kijken naar het kabbelende ondiepe water, de zandbanken en in de verte de rode bergtoppen. Deze uitkijkplaats heet Zuytdorp Lookout. In 2012 is herdacht dat de VOC Schip Suytdorp in 1712 verongelukte op de klippen, hier 80 kilometer vandaan. De boot wilde via Kaap de Goede Hoop naar Indonesië varen. Het had 200 bemanningsleden en passagiers, en 248.000 nieuwe zilveren munten aan boord om handel mee te drijven. Het schip mistte de "afslag" naar Indonesië en voer te pletter op de hoge kliffen van de Australische kust. In 1928 is het wrak gevonden en aan de hand van de munten geïdentificeerd. Het wrak lag dicht bij een rif aan de kust en er wordt gedacht dat de overlevenden aan land zijn gekomen. Zonder hulp van de aboriginals zouden ze het, zonder water in de hoge temperaturen, niet gered hebben. In de genen van nakomelingen van deze aboriginals zijn stukjes genen van Nederlanders ontdekt

'S Middags gaan we de mooie kloven in Kalbarri National Park bezoeken. We zien er een beetje tegenop vanwege de warmte en de vliegen die het plezier daar een stuk verminderen. Maar we zijn hier maar één keer dus we pakken de auto. Er staan drie bezoekjes op onze route, de Skywalk met twee loopbruggen over de kloof heen, Nature's Window waar een gat in de rotsen een soort lijstje voor het uitzicht is geworden en Z bend waar de rivier een Z vorm heeft uitgesneden.

De Skywalk overtreft onze verwachtingen, de twee overhangende loopbruggen die 100 meter boven de kloof hangen leveren een mooi plaatje op van de kloof eronder. Vlakbij is Nature's Window. De wandeling vanaf de parkeerplaats is 500 meter. De laatste 100 meter gaat over rotsen en zonder hekje, vlak langs de afgrond naar de kloof, ik zou er geen kinderen langs durven laten gaan. Maar je moet er wat voor over hebben. En het is de moeite dik waard. We komen op een plateau-tje met allemaal gelaagde stukken rots. Andre staat bovenop het gat dat Nature's Window heet en vraagt zich hardop af hoe ver het nog lopen is. We genieten van dit bijzondere plekje en gaan dan weer terug over dezelfde route. Blij dat we in de auto even af kunnen koelen rijden we naar Z bend. Hier is een wandeling van 600 meter nodig om bij een ander deel van de kloof te komen. Bij het eindpunt van de wandeling zien we dat de rivier een scherpe bocht naar rechts maakt, wat ook mooie plaatjes oplevert. Inmiddels nadert het eind van de dag, de zon is aan het zakken. De supermarkt is al dicht dus we halen een maaltijd bij de fish en chips shop die we heerlijk aan de waterkant opeten. Vol van alle indrukken komen we aan bij ons onderkomen.