Sint Andrews by the Sea en Shell Beach

Het is palmpasen. Een mooie aanleiding om naar de lokale kerk: St Andrew's-by-the-Sea te gaan. Het Anglicaanse kerkje is gebouwd van stenen gemaakt uit schelpen van Shell Beach. De stenen zijn sterk genoeg, het  kerkje staat er sinds 1954 en heeft dus al wat cyclonen meegemaakt. We worden welkom geheten door Tony en Yvonne, beiden flink op leeftijd. We voelen ons ook welkom. Tony zegt dat hij niet de voorganger is maar de dienst een beetje regelt in afwezigheid van de "minister". Deze is afwisselend 2 maanden in Geraldton en 2 maanden hier. We missen hem net want hij komt hier met Pasen. Er komen, naast ons, vanmorgen 5 gemeenteleden. Dit is de vaste kern, afgewisseld met toeristen. De dienst begint om 09.00 uur, wat hier heel gebruikelijk is, en heeft een opwekkend karakter. We zingen en bidden met Tony mee, de teksten worden geprojecteerd met een beamer en de liederen worden begeleid door een koortje vanuit de luidsprekers. De preek wordt gedaan door de minister (voorganger) in Geraldton. Deze is opgenomen in een eerdere dienst en wordt ook met de beamer getoond en gaat over de bekeertenis van Paulus. Zo kun je met weinig mensen toch een mooie hoopvolle dienst maken. Na de dienst worden we uitgenodigd voor de koffie. Het is een gezellig samenzijn en we horen het een en ander over Benham: veel bedrijven, zoals ook ons onderkomen, de lokale supermarkt "IGA" en de visfabriek, worden hier overgenomen door Indiërs. Zij zijn bereid hier te wonen en hard te werken en behouden zo de werkgelegenheid is de gedachte. Maar ook dat de samenleving hierdoor verandert en er gescheiden werelden ontstaan. Voor ons herkenbaar. Een man (85 jaar) vertelt over zijn ervaring in Nijmegen, waar hij "per ongeluk" op de via gladiola liep met een Australische vlag en werd toegejuicht alsof hij de eerste wandelaar was die bij de finish aankwam.

's Middags gaan we langs een paar mooie plekken op deze landtong. We beginnen met Shell Beach, dat met een half uur rijden het verste weg ligt. We komen bij een strand dat alleen maar uit schelpen bestaat. Het strand is zo'n 100 meter breed en zou een schelpen laag hebben van 10 meter diep. De schelpen komen van de Fragum kokkel die hier goed gedijt. Het kristalheldere water is 2 keer zo zout als in de Indische oceaan. Ik heb even geproefd en het is inderdaad heel zout. Het water dat de baai bij vloed binnenkomt kan er bij eb moeilijker uitstromen, door een barriere van zand en zeegras. Het water dat in de ondiepe baai blijft hangen verdampt en het zout blijft over. Verder valt er nauwelijks regen die het zout kan verdunnen. Het witte strand en het groenblauwe water zijn een prachtig gezicht. Helaas barst het hier van de vliegen, die ons snel weer naar de auto laten gaan. Iets verderop kan de drone een mooie luchtfoto maken.  Hierna komen we, via een gravelroad bij Goulet Bluff, een minder bekende plek aan de andere (west) kant van deze landtong. Het is een kleurrijke plek met rood gekleurde lage duinen, dan licht gekleurde lage duinen met groene mangroves erop, aqua kleurig water, een lichte  zandbank, donker blauw water en het blauwgekleurde water van Shark Bay. Vervolgens gaan we naar Eagle Bluff, waar we al eerder zijn geweest met windkracht 7. Vandaag is er minder wind. We komen de 3 dames tegen die een weekje vrijwilligers waren in Monkey Mia. Zij attenderen ons op schildpadden die beneden te zien zijn. En ja, wij zien ze ineens ook, samen met 2 haaien en een aantal roggen. Het is aangenaam om hier even te verblijven en van het uitzicht te genieten. Dan gaan we lekker terug naar ons mooie plekje in Denham. Na het avondeten lopen we nog even een stukje op het voetpad langs de baai. Met een windje is het heel aangenaam om buiten te zijn.