Oefeningen doen en film kijken in Karratha, mangrovebos en de ijzererts industrie

Hennie begint de ochtend met haar oefeningen om “aan de goede kant te blijven“, omdat er maar ruimte voor één is om te trainen ;-) kijk ik op BVN een herhaling van “met het mes op tafel“. Het leukste wat Hennie aan de training vind is het einde waarbij zij op ons dagrooster een vinkje mag zetten (V)!, de rest is doorbikkelen.

Wij gaan vandaag laat de deur uit om de grootste hitte te vermijden en kijken op bed naar een Russische film “Tsjernobyl“. Hierna proberen wij allebei zo veel als mogelijk door de ruimte heen te manoeuvreren zonder het laminaat te beroeren waar geen dragende vloer onder zit. Een goede training waarbij de spreidstand regelmatig uitkomst bied !

De lunch zit erin en wij zoeken de airco van de auto op. Op naar de uitzichtpunten van Karratha en Dampier !

In de kustlijn van Karratha ligt een mangrovebos, daar kunnen wij zelf niet doorheen wandelen dus laten wij de drone los. Wij denken een kolonie kaketoes te hebben gespot, maar na het terugkijken van de beelden blijkt het om een kolonie zilverreigers te gaan. We staan op een pracht plek, maar de temperatuur van boven de veertig graden slaat wel de energie eruit dus zoeken wij snel de airco van de auto weer op en rijden naar Dampier.
In Dampier valt de ijzererts en zeezout industrie op. De grote bergen van zeezout zijn van kilometers afstand te zien en letterlijk honderden meters aan treinwagons volgeladen met ijzererts staan bij het station te wachten om gelost te worden.
Wij staan aan de kust op een schaduwrijke plek waar door iedereen gebarbecued kan worden, na een poosje komt er een gepensioneerde man met een snorkel outfit langs met wie wij aan de praat raken. Het is een Schotse man, maar in zijn twintiger jaren is hij naar Australië verhuist toen hij in de flowerpower tijd in Duitsland tijdens een “Oktoberfest” in contact kwam met jonge Australiërs. Na zijn duik in de oceaan (twee maal daags!) verteld hij dat het mijnbouw bedrijf hier tientallen jaren geleden hele (monotone) woonwijken uit de grond heeft gestampt voor zijn werknemers, natuurlijk had ieder huis een stalen skelet (wie appelen vaart appelen eet!). Later zijn die huur huizen te koop aangeboden, wat ook weer een leuke winst met zich meebracht. De ijzererts industrie is hier nog steeds florerend. 
Naast ons afgetakelde pand (ook wel “the dump” genaamd) is een bijbehorende pub/eetcafé die er picobello uitziet en ook onderhouden wordt. Hier gaan wij voor een burger met “American seasoned“  patat en doen er een Australisch biertje bij. Hierna lopen wij in de avondschemering door de buurt en komen in een door de gemeente aangelegd park met barbecue faciliteiten, dit zien wij regelmatig terug in steden en stadjes/dorpen. Het zijn mooi aangelegde ontmoetingsplaatsen voor iedereen die wil deelnemen en er wordt gelukkig ook goed gebruik van gemaakt. Top !