Van de kusten van Esperance naar het binnenland van WaveRock

Vandaag staat een 4 uur durende rit naar Wave Rock bij Hyden op het programma. We zijn inmiddels geroutineerd geworden in het inpakken van onze spullen en het inladen van de auto. We rijden door een heuvelachtig uitgestrekt gebied,de eerste helft langs Fitzgerald National Park dat we nog kennen van de heenweg naar Esperance. De mijnbouw is hier volop aanwezig en regelmatig rijdt er een zogeheten "road train"  met 2 of 3 aanhangers. Halverwege stoppen we om te tanken en een cappuccino te drinken. We zien achter de bosjes een donker gekleurde kangoeroe met haar jong wegspringen.  De tweede helft gaat vooral door uitgestrekt landbouwgebied. De wegen worden geflankeerd door bomen en struiken maar verder is het dorheid alom met soms zwarte koeien of schapen in het veld. We zien op maps dat er een meer naast de weg ligt en als we goed kijken zien we een witgekleurde vlakte. Net als het land liggen de meren hier droog, het is zomer en mogelijk laat El Nino dit jaar ook zijn invloed hierop gelden. Het witte "meer", Lake Grace genaamd, is een mooi onderwerp voor de drone. De parkeerplaats is rustig op de inmiddels bekende irritante vliegen na die graag om ons heen vliegen en op ons gaan zitten. Zelfs als je regelmatig "opzouten" roept houden ze niet op.  Wat verderop treffen we nog Lake King dat nog wat groter is, met eromheen diverse kleinere meren. Ook dit is uitnodigend om wat plaatjes uit de lucht te maken. Hier zijn helaas ook irritante e vliegen en zij leiden Andre zo af dat de drone de boom raakt en bij het vallen breekt er helaas een pootje af en worden de vleugels licht beschadigd. Niets wat Mr voorraad niet kan herstellen. Na aankomst in onze "silo" worden de reservevleugels erop gezet en het pootje met onze superglue gelijmd. Hij kan weer de lucht in ! Onze silo is gebouwd op een terrein waar vroeger een abbatoir heeft gezeten. Deze lokatie is dooreen stel stap voor stap opgebouwd. Ze zijn begonnen met een camping, toen kwamen de cottages en de silo's zijn de laatste aanwinsten. Onze silo is piepklein, 12 m2, maar heeft een bed, een badkamer en airco. Er is een gezamenlijk keuken en loungeroom. In de keuken hangen grote haken aan het plafond uit eerdere tijden. We eten een hartige pie in een voormalige koelcel (nu eetkamer). Geleerd van vanmiddag maken we vanavond gebruik van hoeden met een vliegennet eraan. We zien er als Jut en ... uit maar het functioneert goed. We bezoeken Wave Rock terwijl de zon aan het zakken is. We hebben wat plaatjes gezien maar als je het in het echt ziet is het overweldigend. Een rotswand die, veelkleurig, hoog boven de grond uittorent en je bijna omvat door zijn bijzondere vorm, alsof er een golf over je heen komt. Het is er niet druk en we laten dit even op ons inwerken. Ik ga proberen uit te leggen hoe deze rots, van 15 meter hoog en 110 meter lang, zo gevormd is. Het is begonnen met een grote rots, die een deel van het jaar gedeeltelijk onder water staat. Het droge deel blijft harder dan het natte deel, dat daardoor, in de loop van 120 tot 130  miljoen jaren, minder uitholt. De kleuren komen door mossen, algen, kortsmos, en cyanobacterien die op het graniet leven. Gelukkig doet de drone het weer goed en maakt plaatjes vanuit de lucht. Bij thuiskomst eten we een smakelijke magnetronmaaltijd in de keuken en als we teruglopen naar de silo is de zon echt aan het onder gaan. Morgen gaan we dit gebied wat uitgebreider verkennen.