Van Coral Bay naar Shark Bay

Aan de oostkust van Australië liggen twee landtongen. Het hele gebied daaromheen heet Shark Bay en is Unesco Werelderfgoed, vanwege de uitgestrekte zeegrasvelden, de populatie zeekoeien die dat gras eten, en de stromatolieten. Vandaag gaan we naar Denham in Shark Bay. We gaan 550 km rijden, en daar doen we volgens maps 5 1/2 uur over. Tijdens de rit komen we van alles tegen: we rijden opnieuw over de steenbokskeerkring, en deze keer lukt het wel een foto van het bord te maken. We rijden door een enorme natuurlijke stofwolk van 7 kilometer, doen boodschappen in Carnarvon, rijden door een kleine overstroming op de weg, zien grote gele woestijnvlaktes met bergen erin en bezoeken Hamelin pool. Bij dit plekje, dat net voor de afslag naar de twee landtongen ligt, zijn de oeroude stromatolieten. Stromatolieten zijn algenkolonies die harde, koepelvormige afzettingen vormen en behoren tot de oudste levensvormen op aarde. Ze lijken op trombolyten die we eerder hebben gezien hebben maar het verschil is dat de stromatolieten laag voor laag groeien en de trombolyten geclusterd. Het water is hier superzout en samen met de brandende zon en de getijdewerking zijn dat ideale omstandigheden voor de algen die kalkdeeltjes omvatten en zo, laag voor laag, groeien. We lopen door een smalle strook met grof zand en wat struikjes naar de oceaan. Helaas is de vlonder over de stromatolieten in april 2021 door een cycloon stuk gemaakt en nog niet gerepareerd. We zijn een beetje teleurgesteld, maar de drone brengt uitkomst. Ondanks de brandende zon lukt het Andre om wat plaatjes te maken. Dan rijden we verder en zien langs de kant van de weg een emoe staan. Na een uurtje zijn we bij ons appartementje voor de komende week. We zijn weer blij dat we er zijn en gaan morgen een plannetje voor de komende dagen maken.