Van Karratha naar Port Hedland

We laten de "dump" achter ons en rijden vandaag naar Port Hedland, dat 250 kilometer verderop ligt. We maken een kleine omweg naar Point Samson. Dit plaatsje ligt aan de kust en is een toeristisch oord. De bewoners van Karratha en Dampier komen hier ook graag. We komen aan bij een mooi strandje met donkere rotsen aan de rand. Het is heel fotogeniek. Iets verderop ligt een uitzichtspunt. Dit is gebouwd op de plaats van de pier,die hier van 1902 tot 1989 werd gebruikt voor de vrachtschepen. De pier heeft 2 cyclonen meegemaakt en de laatste (Orson in 1989) luidde haar eind in. Als we teruglopen zien we 2 bijeneters is een boompje zitten, een mannetje en een vrouwtje. Wat zijn dat toch mooie vogeltjes. Vlakbij ligt honeymoon beach, een kleine beschutte baai met een zandstrand. Heel idyllisch en een terechte naam. Omdat we op doorreis zijn hebben we niet de mogelijkheid om daar even te zwemmen, wat een ander stel met veel plezier wel doet. Na deze mooie lokatie vervolgen we onze weg. We komen door een steppe landschap met bergformaties in wisselend rode en gele kleuren. Onderweg liggen her en der autowrakken langs de weg. Sommigen staan op hun 4 wielen, anderen liggen op hun zij of hun dak. Het ziet eruit alsof het restanten van ongelukken zijn die hier als waarschuwing zijn achtergebleven. Rond twee uur komen we aan bij ons volgende onderkomen. Bij de parkeerplaats hangt een sleutelhouder met een cijferslot erop. Met de code die wij hebben gekregen gaat de houder niet open. Omdat we officieel pas om drie uur terecht kunnen zoeken we een restaurantje op om wat te drinken. We komen terecht bij een terras aan de kust, waar we, in de schaduw en de wind, heerlijk genieten van het uitzicht. We zien dat een vrachtschip de haven binnen geloodsd worden. Ineens ziet André een arend, met een vis in zijn poten, voorbij vliegen. Echt een wow-moment. Om drie uur proberen we opnieuw de code te kraken maar ook deze keer gaat het sleutelboxje niet open. We bellen de verhuurster en zij vertelt dat er nog een sleutelkluisje is dat bij de toegestuurde code hoort. Echt ??... We gaan 3 maal linksaf en dan staan we voor een hekje met daarachter opnieuw een sleutelkluisje. Deze opent wel met onze code en we gaan ons appartement binnen. De 62 m2 voelen heel groot aan, het huisje is schoon en mooi. Een walhalla ! En als welkom ook nog een zakje koekjes met witte chocolade (deze verhuurder snapt het! Hier laten wij de boel heel! ;-)). Na het installeren is het tijd voor het visitor centre en boodschappen. Ik ben benieuwd of je hier kunt snorkelen, maar dat heeft geen zin, zegt de dame van het visitor centre. Het water is troebel door de wind en de stroming na de cycloon Lincoln. Wel heeft ze verschillende andere tips voor ons die we gretig aanhoren. Als we de boodschappen bij Woolworths binnen hebben zoeken we bij de drankenwinkel een fles rode wijn. Bij het afrekenen wordt om een ID gevraagd. Het blijkt dat dat gedaan wordt om probleemdrinken voor te zijn. Er is een maximum dat je per dag kunt kopen. Ook kun je een aantekening krijgen zodat je geen alcohol kunt kopen, hiervoor hebben ze een hightech computersysteem. Gelukkig komen we goed door de check heen. We eten een heerlijk maaltje met sla, zoete aardappelpuree en mals vlees. We genieten van de mogelijkheden van dit appartement zoals een goede keuken en eettafel, een bank en een aparte slaapkamer. We blijven hier drie nachten.