Dagje Dongara

Na iedere reisdag doen wij een rustige dag om de omgeving te verkennen. Als we, over 2 weken, terugrijden van Broome naar Perth komen wij opnieuw langs al deze plaatsen en blijven langer om alle bezienswaardigheden te zien.

Vandaag is een regenachtige dag (jawel !),  tropische cycloon Lincoln is al een tijdje bezig en komt voor de tweede keer aan land in West Australië. Hier gaan wij vandaag en morgen last van krijgen.

Tussen de buien door bezoeken wij twee uitzichtpunten, eerst Irwin River lookout. Een prachtige plek met uitzicht over het landschap en de rivier die de indische oceaan instroomt. Er zitten 4 gepensioneerden te lunchen en één ervan spreekt ons gelijk aan, of wij naar het noorden of zuiden trekken. Het wordt een babbel van twintig minuten en wij moeten overheerlijke zaden koekjes uitproberen (Seedy ANZAC cookie, ANZAC staat voor Australian New Zealand Army Corps). Ze zijn voedzaam en lekker. Het verhaal gaat dat zulke koekjes destijds mee werden gegeven aan de soldaten. Hierna maken wij een korte wandeling, want het is nu droog maar er zijn dreigende wolken aan de horizon. 
Het tweede uitzichtpunt is “Sandy’s Ladder” met ervoor een meertje van kwelwater, direct achter de duinen. Hier hebben zwarte zwanen, eenden en gestreepte steltlopers hun onderkomen. Wij wandelen over vlonders waarbij het gehele gevogelte voor ons uitzwemt om op veilige afstand te blijven. 
Het weer wordt er niet beter op, maar wij hebben geen zin om naar het knusse maar kleine onderkomen terug te gaan. Besloten wordt om in plaats van ‘s avonds uit eten te gaan dit in de loop van de middag te doen. Wij strijken neer bij een leuk eettentje waar je overdekt buiten kan eten. Ik kies voor een overheerlijke halve kreeft, salade en patat (die hier standaard zonder mayo geserveerd wordt!). Hennie eet een zalige pasta met saus, die wij qua hoeveelheid inschatten op 1500 kilocalorieën. Dus gaat een deel mee in een “no worries” schaaltje om ‘s avonds te nuttigen.

In de avond gaan wij tussen de buien door naar het strand lopen, een afstand van 50 meter, om de  zonsondergang en twee regenbogen te bewonderen. Onze overbuurman, de elektricien, loopt ook mee (al nippend aan zijn glas wijn). Het is, ook om ons kleine hutje te kunnen verlaten, heel aangenaam en maken er goed gebruik van om alles op beeld te zetten. Al pratend komen wij heel wat van hem te weten. Zijn zoon gaat twee jaar naar China om Engelse les geven, hijzelf werkt voor een groot bedrijf door heel Australië heen en zijn langste detachering was in Darwin (voor drie maanden). Werkdagen van acht uur en dagelijks vijf uur reistijd waren niet vreemd voor deze man. Als wij vertellen dat wij vanuit Nederland dan in Duitsland of Frankrijk zouden zitten begint hij te lachen. Na een half uur begint het alweer te spetteren dus gaan wij naar ons hutje om een klaverjasje en een spelletje backgammon te spelen. 
De broodjes voor morgen worden klaargemaakt, ons ontbijt eten wij dan in de auto. Het wordt een lange rit morgen en wij moeten ook nog rekening houden met “flooding”, ondergelopen wegdelen.