Van Bremer Bay, via Fitzgerald River National Park naar Esperance

Vandaag vertrekken we om 09.00 uur "sharp" uit Bremer Bay. We hebben niet zo veel informatie kunnen verzamelen over Fitzgerald National Park dat tussen Bremer Bay en Esperance in ligt en rijden daarom eerst langs de lokale VVV. Dit blijkt een verzameling folders te zijn in de hal van het gemeenschapshuis. Een folder rijker lezen we dat het park niet zo erg toegankelijk is. Er is een uitzichtspunt is dat redelijk op onze route ligt en daar gaan we naar toe. De entree tot het uitzichtpunt wordt gevormd door een zogeheten cleaning station waarin zich een bijen of wespennest bevindt. Dat doen we dus maar niet. Gelukkig kunnen we iets verderop de drone de lucht in sturen. Op de beelden zien we vooral veel groen, alsof het boerenkool is. In de verte de oceaan en twee topjes van bergen. Het is al bloedjeheet en pas 10:30 uur. Voor vandaag en de komende twee dagen is erg warm weer voorspeld, tot 37 graden. We rijden verder en langs de weg zien we een soort struiken in bloei staan met gele en rode bladeren. Het is de koninklijke Hakea. Richting Esperance wordt de gravelroad weer een asfaltweg waar we ruim vier uur op gaan rijden. De weg is lang, langs de weg zien we de bloemkoolstruiken, gordroge landbouwvelden en stukken met verbrandde bomen. Ook wordt er veel mijnbouw gedaan, het blijkt een van de meest rijke gebieden van de wereld te  zijn waar oa lithium, cobalt, vanadium, tantalum, nikkel en grafiet wordt gedolven. Dit zijn allemaal bouwstoffen voor lithium-ion batterijen. Andre rijdt ons veilig naar ons appartementje, we zijn we blij dat we er zijn. We blijven hier een week.  We hebben hier een aparte slaapkamer en een keukentje, en buiten een BBQ onder de schaduw van de bomen van de buren. Zoals meestal is het allemaal wel oud en gebruikt. Het vrijliggende zwembad is iets kleiner dan we hadden verwacht....we doen wat inkopen en het voelt fijn om weer in een stadje van 12000 inwoners te zijn. De baai ziet er veelbelovend uit. Na ons avondeten lopen we naar de pier van Esperance. Aan het begin is o een plakkaat te lezen hoe destijds met de aboriginals werd omgegaan, pure discriminatie op papier. De zon gaat onder en dat levert mooie plaatjes op.  Thuisgekomen zitten we helaas onder de insectenbeten die flink jeuken.