Verrassend Nieuw Zeeland

De eerste indrukken van Nieuw Zeeland doen we op tijdens onze rit van 320 kilometer naar Dunedin. De algemene indruk is dat het een mooi land is met heel diverse landschappen. De huizen en tuinen zien er verzorgder uit ten opzichte van Australië, het landschap is groen. Er wonen hier 5 miljoen mensen waarvan 15% Maori. Het landbouwgebied waardoor we rijden heeft verschillende soorten vee en gewassen, de schapen hebben de overhand. De afzetting tussen de verschillende bedrijven wordt gedaan met rijen hoge bomen. Ons reisboek beschrijft dat de kolonisatie van Nieuw Zeeland vol idealen is gestart. Het moest een “beter Groot Brittannië“ worden. Dit ideaal werd door middel van de immigratie van hardwerkende, respectabele landbouwers en arbeiders, evenals goed opgeleide mensen met kapitaal, die hier een stuk land konden bezitten, nagestreefd en deels bereikt. Het leeuwendeel kwam uit Engeland, een kwart uit Schotland. De Schotten zijn vooral terechtgekomen in de regio waar we nu zijn, de oostkust met als grootste stad Dunedin (Edingbrough in het Keltisch). De eerste bron van inkomen was de schapenhouderij, later werd er goud gevonden wat veel Ieren aantrok. We rijden eerst een stuk parallel aan de oostkust, en we zien aan onze rechterkant een piekend gebergte dat zich over een groot deel van het midden van het zuidereiland uitstrekt. Daar schuift de Indo–Australische plaat onder de Pacifische plaat waardoor het land, nog steeds enkele centimeters per jaar, wordt opgedrukt. Vanuit het gebergte stromen rivieren naar de kust, de bodem bestaat uit kiezelstenen, waarschijnlijk uitgesleten rotsmateriaal gevormd door de gletsjers en meegenomen door de rivier. Heel bijzonder om te zien. Aan de kust zien we ander fenomeen, de Mouraki Boulders. Een soort grote knikkers van meters doorsnede die op het strand liggen, sommigen zijn open gebarsten. Ze zijn 55 miljoen jaar geleden onstaan op de zeebodem. Kalkzouten hoopten zich langzaam op om een harde kern van kiezels,schelpen en modder. Het laatste deel van de rit rijden we 400 meter hoog de bergen en de donkere wolken in. Het doet Schots aan, ze zullen zich hier thuis gevoeld hebben. Hun invloed is mede te zien aan de schooluniformen, de meisjes dragen een rok met een Schotse ruit.