Een unieke ervaring bij de dolfijnen

Vandaag staat een boottocht inclusief zwemmen met de dolfijnen op het programma. We staan vroeg (6:30 uur) op en Andre brengt me naar het informatiecentrum. Bij het aanmelden komt Andre me waarschuwen dat er een dolfijn bij het strand zwemt. We gaan er snel heen en zien de dolfijn, die Ecclipse heet, heen en weer zwemmen voor een rij mensen op de kustlijn, en ik ga snel in de baai bij het dier staan. Het is magisch om zo'n groot dier langs te zien zwemmen. Andre houdt zijn voeten droog en maakt een filmpje. Hierna word ik geholpen met het aantrekken van een wetsuit en flippers door Yvette, een Nederlandse vrijwilligster. We gaan met ongeveer 20 man aan boord van de boot en varen, met enige spanning over wat er komen gaat, door de baai. We zien her en der vinnen van dolfijnen boven het water uitkomen. De rugvin is bij elke dolfijn uniek en voor de vrijwilligers een herkenningspunt. Yvette vertelt nog wat leuke feitjes: hier leven de zogeheten bottlenose dolfijnen met een korte snuit, ze eten 6 tot 12 kilo vis per dag, die ze  grotendeels uit de baai halen. In de winter hebben ze meer vis nodig om op te vetten en die halen ze soms uit de oceaan. Een vrouwtje is12 maanden zwanger en bepaalt zelf wanneer ze ovuleert (op de warmste dagen van het jaar)  zodat de overlevingskans van haar jong zo goed mogelijk is. De jongen worden als eerste met de staart geboren, hun ademgat komt daardoor bijna als laatste naar buiten en het jong (kalf) zwemt direct naar de oppervlakte om lucht te happen. De borstvoeding is zo dik als tandpasta en het kalf slurpt de voeding naar binnen door een gootje van zijn tong te maken. Als een vrouwtje voor het eerst moeder wordt heeft haar kalfje maar een overlevingskans van 30 % . Ik kan zelf geen gootje maken met mijn tong dus ik zou het zoiezo niet gered hebben. Genoeg weetjes nu. Er steekt helaas een onverwachtte westenwind op die ons plezier gaat verpesten. De golfslag wordt zo hoog en onvoorspelbaar dat het niet veilig is om de boot op af of op te gaan. Margaret moet besluiten om terug te varen zonder zwembeleving.  Een uniek gebeuren, in 15 jaar is dit de tweede keer dat dat onverwacht gebeurt. We zien vanaf de boot nog wel wat groepen dolfijnen zwemmen, wat alsnog mooi is om te zien. We zien ook een kolonie aalscholvers, die hier zwart met wit gekleurd zijn, op een strekdam. Enigzins teleurgesteld drinken we na afloop warme chocomel en na een gesprek met Yvette, die blij is weer Nederlands te kunnen spreken, komt Andre me weer ophalen. In de middag gaan we samen naar "The Cut" waar we een  mooi overzicht over de baai hebben en waar we nog meer dolfijnenvinnen zien. We lopen een stukje het strand op en daar liggen allerlei cirkel- en ovaalvormige bolletjes. Dit blijken bij navraag aan een "local" stukjes plantmateriaal te zijn die door de werking van de oceaan een soort vilt hebben gevormd. De pizza van gisteren was goed bevallen dus die hebben we vanavond herhaald.