Een spannende dag

Vandaag verlaten wij de camping (wel 4 sterren!) met plezier. Wij gaan een onzekere dag tegemoet , vele wegen zijn afgesloten vanwege de overstromingen. Veel wegen zijn nog onbegaanbaar, staan onderwater of zijn in hun geheel deel uit gaan maken van een meer of rivier. Na 10 minuten komen wij de eerste agent tegen bij een afzetting. Wij mogen na aanwijzingen te hebben gekregen door rijden. Het heeft hier in dertig jaar nog niet zo hard geregend, 120 mm in twee dagen, de afvoer van het water via de rivieren naar de zee is in volle gang. Dat wij naar de stad Te Anau willen wordt met een frons en glimlach afgedaan.

Na één uurtje rijden komen wij bij de volgende afzetting, een brandweerwagen staat schuin op de weg en een vriendelijke jonge “firefighter” stuurt ons de andere kant op met de woorden “vooral van het prachtige uitzicht te genieten”. Na verschillende afslagen te hebben genomen zonder succes, gaan wij in debat met de hardnekkige tegenhouders, terwijl wij ervan overtuigd zijn dat zij gaan winnen. Uiteindelijk laten wij ons sturen naar wat een opvanghuis blijkt te zijn, hier heeft sinds gisteren een half dorp geslapen (meer dan 50 mannen en vrouwen). Het dorp Wyndham was overstroomd en zij moesten hun huis verlaten of konden deze niet meer bereiken. Koffie/thee en koekjes staan klaar om genuttigd te worden, de vrijwilligers en jonge pastoor staan ons vriendelijk te woord en maken ons duidelijk dat wij wellicht de brug over de rivier over een uur of drie kunnen oversteken (geen garantie !).

De klaverjas kaarten worden uit de tas getoverd, er wordt met tussenpozen gespeeld want er moet ook aan een aantal nieuwsgierigen worden uitgelegd dat het een Nederlands kaartspel is en dat wij niet in een naburig dorp te werk zijn gesteld. Regelmatig vragen wij naar onze mogelijkheden en wordt door een vrouw die wij bij een afzetting hebben leren kennen haar huisadres gegeven, zodat wij in geval van nood een logeeradres hebben (wat een fijne mensen heb je toch op deze wereld !). Uiteindelijk kunnen alle mensen na hun logeer partijtje naar hun huis in het naburige dorp en blijven wij, met de klaverjaskaarten, achter met een paar vrijwiligers die niet weten wat zij met ons aan moeten. Een ding is nu (na drie uur) duidelijk, de brug is te beschadigd en kan niet met de auto overgestoken worden! Uiteindelijk wordt door een lieve vrouw  een alternatieve route gegeven, maar deze is alleen te doen door de lokale bevolking. Dus wordt de eerste etappe uitgelegd en moeten wij aldaar maar naar nieuwe aanwijzingen vragen. Gelukkig heb ik bij de opvang een eerder aangeschafte simkaart kunnen activeren en opwaarderen, waardoor wij nu constant online kunnen zijn en Google maps (waar updates van wegblokkades worden bijgehouden) dus ook. TomTom aan (voor de gehele route) en tegelijkertijd Google maps (voor de etappes). Na de eerste etappe krijgen wij een voorlichting van wederom een aardige dame, deze volgen wij en uiteindelijk komen wij bijna in een rivier terecht. Omdraaien dan maar, gelukkig is een van de navigatiesystemen online en actief om ons een alternatieve route te vertellen. Via een groot aantal gravelroads, ook wel dirtroads genoemd (en terecht!), komen wij met een onherkenbare auto een brug tegen die hoog genoeg is om de kolkende rivier over te steken. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, en wij waren door de vorige dorpsbewoners gewaarschuwd dat de kans klein was dat wij vandaag onze eindbestemming zouden kunnen bereiken. Dus, klaar voor de volgende etappe !

Niets daarvan....de gehele weg naar Te Anau verliep vlekkeloos, op wat laag water dat over de weg heen stroomde na. Tegen vijf uur in de middag kunnen wij onze kamer met eigen wc en douche betrekken, wat een feest ! En onze excursie van morgen, een boottocht door de “Doubtful Sound” kan gelukkig door gaan. Helaas heeft Hennie de excursie voor over twee dagen (“Milford Sound“) af moeten zeggen vanwege de onbereikbaarheid van het gebied. Maar wij zijn er en de zon schijnt!