Via de Karri bossen en de kust naar een walhalla in Walpole

's Morgen vroeg loopt Andre naar het toilet en komt oog in oog te staan met een grote kangoeroe. Gelukkig schrok de kangoeroe het meeste en vluchtte weg uit de tuin. Na ontbijt, douchen en inpakken vertrekken we met blijde zin uit Augusta en weg bij Andy. Een aardige man, die meer van een biertje dan van schoonmaken of opknappen houdt. " I have been away for a while" een nu gevleugelde uitspraak als excuus om de boel de boel te laten.

Ons doel is Walpole, dat over de weg 240 kilometer naar het oosten ligt. We rijden door eindeloze bossen vol Karri-bomen. Dit zijn eucalyptus bomen die heel hoog kunnen worden en een lichte gladde bast hebben. Ze zijn in de 19de en 20ste eeuw gekapt en vervoerd naar onder andere Europa. De stukjes bos die over zijn worden nu gekoesterd. Onderweg zien we een struisvogel vanuit de auto. Onze eerste stop is het Department of parks and wildlife in Pemberton waar we een toegangspas voor een jaar voor alle nationale parken in West Australie kopen. Dan gaan we naar Windy Harbour, een uitstulpsel aan de zuidkust. We komen terecht bij een prachtige baai waar we een 4weel drive zien, die vast komt te zitten in het mulle zand. Het hele gezin is druk bezig het zand weg te scheppen bij de wielen. Het eind van dit verhaal maken we niet meer mee, we eten een broodje en rijden verder naar het Nationaal Park d'Entrecasteaux. Een steil stuk kust waar we een wandeling maken over de kalkrijke kliffen, met spectaculaire uitzichten. De foto's spreken voor zich.  We kijken over de baai in de de richting van Walpole en zien rook boven het land die naar boven drijft en onder de wolken blijft plakken. Verder rijdend tussen de Karri bomen, langs de granieten Mount Chudalup, komen we door een gebied waar het naar rook ruikt en de lucht wordt steeds dikker en dreigend, ook zien we bomen die recent gebrand moeten hebben. We vragen ons af of het tot Walpole zou reiken en of we daarin moeten slapen maar gelukkig klaart de lucht na een tiental kilometers op en is het bij Walpole weer helder. Bij aankomst bij ons onderkomen horen we dat er verschillende branden in deze regio zijn geweest door blikseminslagen. De zoon van het echtpaar dat een huisje in hun tuin heeft gebouwd is brandweerman en is vanaf kerst in heel Australie aan het werk. 

Ons huis in de tuin is een walhalla. Het is ooit gebouwd voor de moeder van de vrouw maar zij is inmiddels overleden. Het Granny huis staat in een weelderige brocante tuin en er scharrelen een aantal mooie vogels die de gestrooide zaadjes opeten. Na een enthousiaste ontvangst genieten we van ons eten en een glaasje van de recent gekochte lokale wijn.