Dolphin Discovery Centre en het Wellington State Forest

Vandaag zijn wij bijtijds op (7:00 uur) en ontbijten wij op ons kleine terrasje met uitzicht over de golfbaan. Tijdens het broodje smeren landen pelikanen op een meer in de verte en zien/horen wij andere vogels die in de bomen zitten.

Na het eten rijden wij naar het Dolphin Discovery Centre aan een baai bij de kust van Bunbury. In deze baai leeft een groep van ongeveer 100 dolfijnen. De mannetjes leven bij de ingang, dichtbij de oceaan en de vrouwtjes leven meer in de baai zelf. Een aantal vrouwtjes komen dagelijks tot aan het strand. In het verleden hebben vissers hier de dieren een paar haringen gevoerd en daar komen ze nog steeds op af. Niet dat de dieren er afhankelijk van zijn, want ze eten wel tot 8 kilo per dag. Hennie spreek één van de vele vrijwilligers bij het centrum aan voor informatie. Hij zegt dat de dolfijnen het contact met mensen net zo leuk vinden als wij het contact met de dolfijnen. De vrijwilligers laten een bel horen om aan de bezoekers aan te geven dat de dolfijnen zijn gearriveerd, dan kan je de baai in gaan om ze van dichtbij te bekijken (aanraken mag formeel niet) de dolfijnen komen dan heel dicht bij om te kijken of je een visje in je hand hebt (Pavlov effect!). Helaas krijgen wij het geluid van de bel niet te horen. 
Wij lopen het informatiecentrum in waar Hennie voor de volgende dag een boot excursie boekt van 4 uur, deze boot gaat naar de grote groep dolfijnen in de baai toe alwaar je tussen de dolfijnen mag zwemmen (en niet aanraken!). Hierna halen wij in het restaurant onze eerste “double shot” cappuccino met pastry van de vakantie (het zal de laatste niet zijn!), waarna wij de indische oceaan in duiken. De uit Nederland meegenomen snorkelmaskers werken uitstekend, ze gaan over het hele gezicht waardoor ik gelukkig mijn lenzen in kan houden en tevens kan je zowel door de mond als neus blijven ademen. Kleine zilverkleurige visjes verzamelen zich rond onze voeten, daar waar wij een stap doen komen er algen naar boven die zij opeten. 
Hierna rijden wij naar het lokale “department of Parks and Wildlife” om een pas te kopen voor de komende drie maanden om toegang te krijgen tot alle parken in West Australië. Daar aangekomen vertellen twee dames ons dat de toegang niet per persoon betaald moet worden maar per auto, ongeacht het aantal inzittenden en tevens dat het merendeel van de parken gratis entree hebben. Uiteindelijk geven zij het advies om bij het eerste park waar betaald moet worden een pas te kopen.

Na de korte terugreis naar ons onderkomen duiken wij nog even het zwembad in.

Even over vier uur in de middag rijden wij naar Wellington State Forest om de Wellington Dam en de Honeymoon Pool te bezoeken. De Wellington Dam is in 1933 gebouwd voor irrigatie doeleinden het is niet geschikt voor drinkwater. De dam is in 2021 beschilderd door Guido van Helten (een echte Australische kunstenaar!). Het kunstwerk is een fotorealistische muurschildering van 8000 m2, uitecht bijzonder mooi! Hierna rijden wij door het woud naar de Honeymoon Pools, een kraakheldere pool omgeven door Jarrah bos (Eucalyptus marginata bomen)) aan de rivier Collie. De gom van de Jarrah werd door de Nyungah Aborigials gebruikt als mild verdovend middel. Het werd gemengd met water en gedronken bij diarree en maagpijn, verder werd de schors als dakbedekking gebruikt. Als we terugrijden zien we ineens een groep van wel 20 kangoeroes in het weiland staan !
Thuis gekomen ronden wij de dag af met een overheerlijke domino’s pizza en een Australisch biertje, met uitzicht op de laatste golfers van vandaag.