Boottocht door de Nornalup-inham, en de Elephant Rocks

Vandaag pakken we na een ontbijtje de koffers weer in om naar de “City of Albany” te rijden, maar eerst gaan wij op de boot de Nornalup-inham verkennen. Vijf minuten lopen van onze B&B is de Jetty (pier) waar de boot aan ligt, klaar voor vertrek en de eigenaar/gids leest de namen op van de toeristen die mee mogen. Hierna verplicht de schoenen desinfecteren om te voorkomen dat de fauna geïnfecteerd wordt met schadelijke ziektes zoals Dieback. Het wordt een onvergetelijke tocht met een eigenaar/gids die een adhd wetenschapper “on steroids” blijkt te zijn, en ons onafgebroken entertainment geeft gedurende de komende twee en een halve uur. De gids heeft met andere wetenschappers (onder andere een paar Nederlanders) onderzoek gedaan, onder andere in Rusland. Wij werden overspoeld met een waterval aan informatie over de baai die onderhevig is aan getijdewerking. De overgang van zout naar zoet water in de inham is zeer scherp. De pijlstaartroggen blijven aan de zoute kant van de overgang naar zoet water. Soms kun je hierdoor tientallen pijlstaart roggen op deze overgang zien alsof ze tegen een muur aan komen. We zien tientallen pijlstaartroggen in het heldere water bij de boot. Ook zien we pelikanen, zwarte kaketoes en een witbuikzeearend. Onze gids vertelt ook over de zeven giftige slangen die in dit gebied voorkomen en wat te doen bij een slangenbeet: vooral stilstaan. Het gif wordt via de lymfe banen omhoog gepompt en als je stil staat gebeurt dat dus niet.

Wij gaan voor drie kwartier aan land voor een stevige wandeling naar Shelly bay, die over de heuvel ligt. Bijna aangekomen sta ik stil, omdat ik voor mij een lang zwart kronkelig iets zie van meer dan een meter lang. Eerst denk ik nog aan een stok of wortel van een boom, maar op een meter of twee beweegt “het” met grote snelheid het onkruid in. Achteraf bleek het een tijgerslang geweest te zijn die uiteindelijk uit angst voor mij het hazenpad koos. Maar ik was ook geschrokken en wist even niet of ik door moest lopen op terug moest keren. Uiteindelijk liep de tocht goed af en kreeg de groep thee met een overheerlijke citroen cake (gebakken door “granny”, de moeder van de gids)

De terugweg ging weer gepaard met interessante weetjes van de gids, zo is de grootste brand die hier geweest is begonnen in Augusta en door is gegaan tot de City of Albany. Een gebied van 350 km lang! Ook hebben biologen bomen van honderden jaren oud bestudeerd die “brand ringen” hebben, hieruit konden ze afleiden in welk jaar en in welke jaargetijden de branden plaatsvonden.

Walpole ligt aan de zuidkust van Australië, maar krijgt aan de kust water uit de pacific (die tussen noord Australië en Indonesië heen gaat om uiteindelijk om west Australië heen te gaan). Dit water is een stuk warmer dan de antarctische oceaan waardoor er veel lage druk gebieden ontstaan die  veel regen veroorzaken.

Het periodiek systeem, chemische formules, een aardbol, landkaarten , foto’s, dieren knuffels etc. etc. alles werd uit “de kast” gehaald.

Vijfenveertig minuten rijden van Walpole ligt aan het strand een toeristische attractie genaamd “Elephant rocks”, deze granieten rotsen hebben de vorm van olifanten. Ze doen ons sterk denken aan de olifanten die aan de A6 bij Almere richting Lelystad staan! Een prachtige strand omgeving waar wij, voor wat mooie opnames, de drone de lucht in sturen.

Hierna rijden wij in een uurtje naar de City of Albany waar wij drie dagen overnachten in de “Country Comfort Hotel”. We worden vriendelijk ontvangen door Anke die van oorsprong Duitse is. Op het terrein is ook het “Curry House Taste of India” waar wij twee curry’s uit proberen. Bij de keuze mild/medium/hot kies ik voor de medium, wat voor Nederlandse maatstaven toch wel erg pittig bleek te zijn (maar ook wel smakelijk!)