Australië dag en de twee kloven.

Vandaag is het Australië dag, de nationale feestdag. Er word stilgestaan bij het feit dat op 26 januari 1788 de eerste Engelse vloot aankwam in Australië en een Britse kolonie vestigde in New South Wales. (Overigens was het het een Hollander, Willem Janszoon, die in 1606 als eerste Europeaan in het noorden van Australië (Cape York) voet aan land zette). Deze dag wordt wiselend beleefd en legt de kloof tussen de aboriginals en de witte Australiërs bloot. De aboriginals zijn door de westerlingen  vermoord en gemarginaliseerd. In het hedendaagse Australië lijken er twee samenlevingen te bestaan die langs elkaar heen leven. Van een medewerker van het motel waar we verblijven horen we dat de polarisatie toeneemt. De aboriginals zijn niet blij met deze "feest"dag, de witte westerse Australiërs die wij spreken zijn vooral blij met een extra vrije dag.

Wij beginnen de dag in het fitnesszaaltje van deze accomodatie waar we proberen onszelf zo fit mogelijk te houden. We gaan op stap en beginnen bij Mount Melvin, Padre White waar we een uitkijkpunt  verwachten. Dat is er, we zien de inham met een paar eilanden voor de entree in de oceaan, maar er staat ook een enorm monument ter nagedachtenis van de soldaten die in de eerste wereldoorlog of een oorlog daarna sneuvelden. Daarna storten we ons in het feestgedruis dat zich op het strand bij de Binalup baai afspeelt. In Albany heet deze dag Binalup dag om het neutraal te houden. We komen langs een grasveld met een leuke band, op het strand zijn er verschillende activiteiten voor kinderen, zoals ballon worstelen, schminken en boog schieten met een pijl met een zacht uiteinde. Er wordt een theatervoorstellinkje gedaan met een buideldieren aan touwtjes. Je kunt er van alles eten en drinken. Het is hier gezellig druk maar het leeuwendeel van Albany is hier niet aanwezig. Er is een handvol aboriginals en een paar honderd westerlingen aanwezig. We lopen door over een mooi pad naar Ellens Cove ofterwijl inham. Natuurlijk een prachtige inham waar we wat foto's maken. 

We blijven foto's maken en filmen bij de volgende plekken weer we langsgaan, de kloof van bijna 40 meter diep (heel toepasselijk) de brug, de spuitgaten en het de Fandse baai. Stuk voor stuk spectaculaire uitzichten waarvan we genieten. De bodem is hier met name van graniet en de losse brokstukken bij de kust laten steeds weer een ander plaatje zien. Erosie is ook hier van de partij. Thuisgekomen is het tijd voor een rijsthapje uit de magnetron met de halve finale van Zverev tegen Medvedev op de televisie.