Op naar Augusta

Vandaag vertrekken wij om 10:00 uur bij de golfbaan om naar Augusta te rijden, dit doen wij met drie tussenstops. De eerste is Busselton Jetty, een 2 kilometer lange pier op houten palen met een stalen boven frame waarop een treintje rijdt. Het geheel is in 2010 herbouwd en dient nu alleen maar als toeristische trekpleister. Vroeger werd deze pier gebruikt als aanlegsteiger voor boten die vol werden geladen met hout. Dit hout was gekapt in Australië en zowel gebruikt als palen voor deze pier als voor bijvoorbeeld de bouw van de ondergrondse in Londen. 
Het is zeer aangenaam wandel weer vandaag waardoor Hennie en ik besluiten om niet het treintje te gebruiken maar de vier kilometer (heen en weer!) te lopen. Bij terugkomst sluiten wij het in een café af met een “smoothie snickers” (weer wat nieuws!) en een double shot cappuccino met de nodige pastry’s (walnut brownie en caramel chocolate), genoeg om de net verloren calorieën aan te vullen…..

Het is nog maar 35 minuten rijden naar Cape Naturaliste Lighthouse in het Leeuwin-Naturaliste National Park, een prachtige groene route met rechts  de kust en links van ons het oude woud,dat kilometers aan kilometers aan ons voorbij gaat. Wij bezoeken de vuurtoren die in 1904 geactiveerd werd en directe omgeving met alweer uitzicht op de blauwe oceaan. De vuurtoren is nog steeds in gebruik!

Het is nu nog ruim een uur naar ons volgende verblijf, wij rijden door de groene vallei van de Margaret River en er zijn veel wijngaarden. Na het zoveelste bordje bezwijken we voor een bezoek. We komen terecht bij de wijngaard genaamd Clairault waar we zes rode wijntjes te proeven krijgen. Een medewerker vertelt er wat bij over de wijngaard. Hij heeft hier zelf tot 20 jaar geleden in de wijngaard gewerkt en werkt nu meestal in de mijnbouw in het midden van het land, in een dorpje waar alleen mijnwerkers en aboriginals wonen. Het verkopen van wijn doet hij een paar weken in de zomer erbij. We vinden een chiraz en een cabernet sauvignon lekker. De lekkerste zijn toevallig ook de duurste die ze hebben, we kopen van beiden een fles. 

Aangekomen bij onze nieuwe bestemming in Augusta, is de bewoner zelf nog niet thuis. Het is een niet onderhouden huis en tuin en onze kamer is een bed met vier dunne muurtjes eromheen en een koelkast en tv. Wij plaatsen onze koffers en auto koelkast op de grond doen de deur op slot en rijden naar de lokale supermarkt om het avondeten en het ontbijt voor morgenochtend te verzorgen. “Thuis” aangekomen plaatsen wij de aangeschafte boodschappen in de koelkast en zien wij de eigenaar aankomen. Wij groeten elkaar en hij (Andy) vertelt, met een boek onder zijn arm, dat hij in de pub aan het lezen was. Gezien de stand van zijn ogen kon hij twee pagina’s tegelijk lezen, wat veel goeds betekent voor de komende drie dagen! Hij vertelt ook dat hij de laatste tijd bij een vriendin in Perth was geweest en daardoor te weinig aan het huis en tuin heeft kunnen doen, tevens over de lokale pub dat die goed is en dat je daar een dure maaltijd kan nuttigen.  
Hennie en ik gaan achter in de tuin ons avondeten (Maaltijdsalade en ei-aardappel salade) opeten. Het bankstel en de niet bijbehorende stoelen zien er ronduit goor uit en ik zie dat Andy zich een beetje schaamt, dus haalt hij nog wel een doekje over de tafel. Desondanks settelen wij ons hier, omdat onze kamer niet geschikt is om daar het eten te nuttigen. En zoals een beroemde aboriginal ooit heeft gezegd “alle viezigheid die aan je blijft plakken kan je er bij het volgende verblijf afwassen!”

Daarna pakt hij een biertje uit de koelkast en gaat hij, bij een vriend die achter zijn huis woont, cricket kijken. Tijdens het “diner” en schrijven van dit verhaaltje komt Andy nog een paar keer zijn bierglas bijvullen (er staat een tap in de tuin, direct achter het huis)