Adelaide

Vandaag verkennen we Adelaide verder. Als eerste een ontbijtje gescoord met echte koffie in de Adelaide Arcade, een chique winkelstraat. De stad is de hoofdstad van de staat South Australia en is niet door gevangenen gebouwd maar door vrije burgers, vooral Engelse presbyterianen, die onder toezicht stonden van een kolonisatiecomissie van de Engelse staatskerk. Het is een fijne stad om in te lopen, de wandelpaden zijn breed, het is rustig op straat en er staan veel mooie gebouwen in Engelse stijl uit het eind van de 19de eeuw. Daartussen zijn moderne gebouwen en een paar wolkenkrabbers geplaatst. In de stad zijn veel parken en parkjes aangelegd en er zijn ook veel winkelstraten, zowel chique als modern, en veel kleine eet en drinkgelegenheden. Ik vind het de prettigste stad in Australie om te zijn tot nu toe. We lopen naar de Central Market, een overdekte markt met een overvloed aan bloemen, vis, kaas, chocola, snoepjes, fruit en groente . Bij Victoria Square wordt komende week een fietstocht, de Santos tours down under verwacht, een soort tour de france met 7 etappes; het plein is er al voor ingericht. We bezoeken het Aboriginal Cultural Insitute waar een aantal kunstwerken hangen die gemaakt zijn door Aborginals. Sommigen heel mooi, sommigen minder, ook hier geldt: smaken verschillen. We mogen geen foto’s van de werken maken, ze zijn voor grote bedragen te koop. Toch stiekem een genomen voor onze volgers. Er hangt ook een plaat waarop alle aboriginal stammen en hun locaties in Australie staan, nooit geweten dat er zoveel verschillende stammen waren. Tussen de middag plannen we de komende week, we zakken via de kust, de Great Ocean Road, en de Grampions langzaam af naar Melbourne. Aan het eind van de middag gaan we naar het immigratie museum. Op straat komen we een aantal dames en heren tegen die gekleed zijn zoals dat in begin 20ste eeuw gebruikelijk was. Ze zijn bij een lezing hierover geweest. Blijkbaar liggen hier toch belangrijke wortels voor hen. Het immigratie museum begint met een zaal over de aboriginals die hier al 30.000 jaar wonen voordat Australië “ontdekt” wordt. De Nederlanders komen als eerste aan de westkust aan, na 150 jaar nemen de Engelsen de Oostkust in. In 1834 werd Australie tot provincie van Engeland verklaard. De aboriginals worden verdreven. Het museum maakt duidelijk dat er een echte politiek was in Australie om immigranten uit Europa en vooral Groot Brittanie te halen. Voor 10 pond kon men de oversteek maken, kinderen gingen gratis mee. Er werd een mooie voorstelling van het leven in Australië gemaakt, de realiteit was vaak moeilijker. Van 1901 tot 1973 was er een witte policy, eigenlijk konden alleen britten Australie binnen komen, anderen werden afgewezen. In de jaren 60 ontstond weerstand tegen dit beleid en langzaamaan werd dit afgeschaft. In de 21ste eeuw bestaan er 60 verschillende soorten visa voor Australie, tijdelijk of permanent. Mensen uit oost Europa en Azie, en ook vluchtelingen maken kans om te immigreren. ‘s Avonds zijn we op tijd voor een mooi plekje voor het concert. We krijgen 4 stukken te horen, door drie orkesten met jonge muzikanten. Twee zijn modern, Out of the blue van Westlake is een leuk begin, daarna een bekend stuk van Swetana, de Moldau en als laatste horen we de vijfde symfonie van Tsaikovsky. Een avond genieten.